-
1 zerwać\ się
zerwa|ć sięсов. 1. сорваться;\zerwać\ się się z łańcucha сорваться с цепи; \zerwać\ się się z miejsca сорваться с места;
2. подняться; разразиться;\zerwać\ sięł się wiatr поднялся ветер; \zerwać\ sięła się burza разразилась гроза; w sali \zerwać\ sięły się oklaski зал разразился аплодисментами;
3. do czego подняться на что; встать на что;\zerwać\ się się do walki w obronie ojczyzny подняться (встать) на защиту родины;
4. разг. встать, подняться на ноги;\zerwać\ się się o świcie встать чуть свет
-
2 zerwać się
сов.1) сорва́тьсяzerwać się się z łańcucha — сорва́ться с цепи́
zerwać się się z miejsca — сорва́ться с ме́ста
2) подня́ться; разрази́тьсяzerwał się wiatr — подня́лся́ ве́тер
zerwała się burza — разрази́лась гроза́
w sali zerwały się oklaski — зал разрази́лся аплодисме́нтами
zerwać się się do walki w obronie ojczyzny — подня́ться ( встать) на защи́ту ро́дины
4) разг. встать, подня́ться на́ ноги
См. также в других словарях:
zrywać się – zerwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odddzielać się, odłączać się od czegoś, przestawać być zamocowanym; urywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Balon zerwał się z uwięzi. Krowa zerwała się z łańcucha. Od wiatru zerwał się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zerwać — dk IX, zerwaćrwę, zerwaćrwiesz, zerwaćrwij, zerwaćrwał, zerwaćrwany zrywać ndk I, zerwaćam, zerwaćasz, zerwaćają, zerwaćaj, zerwaćał, zerwaćany 1. «ciągnąc, szarpiąc odłączyć, oderwać coś od czegoś; zdjąć coś gwałtownie; zedrzeć» Zrywać kwiaty.… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego